1. سنسورها:
سنسور حرکتی: محل قرار گرفتن سنسورهای حرکتی سیستم در ورودیهای اصلی ساختمان است. جایی که بتوانند حرکتها را تشخیص دهند.
سنسور ورود: این سنسورها از دو بخش تشکیل شدهاند. بخش اول به خود درب یا پنجره متصل میشود. این نوع سنسورها مجهز به مگنت هستند و در صورتی که درب و پنجره باز یا بسته شوند، سنسور تشخیص میدهد.
سنسور شکست شیشه: یکی از قدیمیترین روشهای ورود به ساختمانها شکستن شیشههای آن است. سنسورهای شکستن شیشه و درب اغلب با تشخیص شدت ضربه عمل میکنند.
سنسور دود و گاز مونو اکسید کربن: این سنسورها در زمانهایی که هوای محیط مورد نظر برای تنفس زیان بار است به مخاطب تعریف شده اطلاع رسانی میکند.
2. آژیر
آژیرها اغلب با فعال شدن و آلارم دادن سبب ایجاد وحشت در فردی می شوند که وارد حریم شخصی دیگران شده است. این قابلیت در دزدگیر اماکن سبب میشود که سارق به سرعت محل مورد نظر را ترک کند.
3. صفحه کلید
به طور کلی دزدگیرهای اماکن برای فعال یا غیر فعال شدن نیاز به یک صفحه کلید برای وارد کردن یک کد دارند.
4. ریموت
برای سهولت استفاده، در زمانهایی که میخواهیم به سرعت دزدگیر را فعال یا غیر فعال کنیم، میتوان از ریموت استفاده کرد.
5. سیستم مرکزی
سیستم مرکزی دزدگیر اماکن، دزدگیر و اجزایش را به موبایل افراد متصل میکند پس فرد در هر شرایط و در هرموقعیتی از آلارمهای دزدگیر محل مورد نظر مطلع خواهد شد.
6. پدال دزدگیر
وجود یک پدال دزدگیر به کاربر اجازه میدهد، در صورت مورد سرقت قرار گرفتن با بهره گیری از پدال دزدگیر آژیر را به صدا در آورد.