برش یک مرحله بسیار مهم در فرایند تولید می باشد. برش محصولات را به اشکال و اندازه های مناسب برای مصارف مختلف تبدیل می کند. صنعت تولید از روش های مختلف برشی استفاده می کند. اصلی ترین انواع برش عبارتند از:
• برش اکسایشی:
استفاده از گاز یا مایع اکسید کننده برای برش مواد مانند فولاد، آلومینیوم و فیبرهای کربنی. اکسیژن، نیتروژن دی اکسید و آب اکسیژنه از جمله مواد اکسید کننده مورد استفاده هستند.
• برش حرارتی:
استفاده از حرارت برای ایجاد تنش و شکست در مواد مانند فولاد، آلومینیوم، استیل و تیتانیوم. از فن های پرتوی لیزر و کمپرس برای ایجاد حرارت استفاده می شود.
• برش مکانیکی:
استفاده از ابزار برنده مانند تیغه، دسته چاقو یا مته برای برش مواد و ایجاد شکاف و سوراخ. این روش برای برش مواد مختلف مانند فلزات، چوب، محصولات کاغذی و پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرد.
• برش با نفوذ:
استفاده از حرارت یا جرقه برقی برای ایجاد شکاف با نفوذ در مواد از طریق یک جرقه اولیه. این روش برای برش موادی مانند فولاد، آلومینیوم، شیشه و سرامیک مورد استفاده قرار می گیرد.
• برش ارتجاعی:
استفاده از انبساط مایع برای ایجاد شکاف در مواد. مواد انبساطی مانند آب یا اسید ارگانیک میان مواد وارد شده و سپس تبخیر می شوند و باعث انبساط و تنش می شوند. این روش برای برش موادی مانند شیشه، سرامیک و مواد شفاف استفاده می شود.
به طور کلی، انتخاب روش برش مناسب وابسته به ویژگی های ماده، تولید انبوه یا تولید انبوه، هندسه محصول و مشخصات عملکردی محصول نهایی می باشد. هر روش برای برش مواد خاص و کاربردهای مشخصی مناسب است. بنابراین شناخت انواع روش های برش و مزایا و محدودیت های هر روش برای انتخاب بهینه مهم می باشد.
