درباره ی آنودایزینگ

 از زمان های کهن، بهسازی سطوح برای تغییر ظاهر فلزات با اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می‏ گرفت. پوشش ها، به‏ خصوص، عمدتاً با هدف دکوراتیو انجام می‏ شدند (شکل3). اما طولی نکشید که با پیشرفت علوم مختلف پوشش دهی، هدف از بهسازی سطح از حوز‏ه‏ ی‏ دکوراتیو فراتر رفت و پوشش ها جهت محافظت از خوردگی و مقاومت سایشی مورد استفاده قرار گرفتند.

 در سال 1857 دست نوشته های شیمیدان آلمانی Buff  Hienrich بعنوان اولین نوشته هایی که پروسه اکسید شدن آنودیک رو آزمایش کرده بود، منتشر شد. وی متوجه شد وقتی آلومینیوم درون الکترولیت در قطب مثبت قرار گیرد، فلز بلافاصله با یک لایه ی خاکستری رنگ که تمایل به مشکی شدن دارد پوشیده می‏ شود.

جنگ جهانی اول برای گسترش سریع صنعت هواپیما سازی، زمینه را برای تولید آلومینیوم و آلیاژهای آن برای تولید انبوه فراهم ساخت. مقالات و اختراعات زیادی در زمینه آنودایزینگ آلومینیوم در سال 1920 منتشر شد که منجر به رشد تکنولوژی آنودایزینگ و صنعتی کردن آن شدند.

دانشمندان ایرانی در پیدایش صنعت الکتروشیمی نقش مهمی را ایفا کرده‏ اند. در قرن‏های 5 و 6 دانشمندان و معماران یونانی برای کار به ایران سفر می‏کردند و فرضیات و باورهای علمی را با خود به یونان می‏ بردند. جابرین حیان، دانشمند و شیمیدان ایرانی با کشف اسیدهای معدنی از جمله اسید نیتریک و همین‏طور توسعه‏ ی علم کیمیاگری نقش بسزایی را در این صنعت ایفا کرده است.

برای خواندن این مقاله بطور کامل و با تصاویر که از مراجع بین المللی گرفته شده است لطفا وبسایت www.ALodize.com و قسمت مقالات، تاریخچه ی آنودایزینگ رو مطالعه بفرمایید.